Sommige werkwoorden bestaan grotendeels uit een afkorting waarvan de afzonderlijke letters als afkorting worden uitgesproken, zoals sms'en ('es-em-essen', een sms-bericht sturen) en msn'en ('em-es-ennen', contact hebben via MSN).

Dergelijke werkwoorden krijgen een speciale behandeling:

• sms'en
  ik sms, jij/hij/u sms't, wij sms'en
  ik sms'te
  ik heb ge-sms't
• msn'en
  ik msn, jij/hij/u msn't, wij msn'en
  ik msn'de
  ik heb ge-msn'd

De vuistregel is: zorg dat zo'n afkorting herkenbaar wordt gescheiden van de rest van het woord. Voor een voltooid deelwoord betekent het dat je ge- (met streepje) ervoor zet. De werkwoorduitgangen t, d en en worden voorafgegaan door een apostrof. Zo zie je waar de afkorting ophoudt.

Tot slot geldt de regel van 't kofschip:

• sms eindigt op een s en krijgt daarom een t: ge-sms't.
• msn eindigt op een n en krijgt daarom een d: ge-msn'd.

Enkele andere 'afkortingswerkwoorden':

• mms'en (multimediaservice-bericht sturen)
  ik mms, hij mms't, ik mms'te, ik heb ge-mms't
• cc'en (een cc van een e-mailbericht sturen) *
  ik cc, hij cc't, ik cc'de, ik heb ge-cc'd
• dtp'en (desktoppublishen) *
  ik dtp, hij dtp't, ik dtp'de, ik heb ge-dtp'd
• rt'en (retweeten bij Twitter of 'remedial teaching' lesgeven) *
  ik rt, hij rt't, ik rt'de, ik heb ge-rt'd
  (spreek uit: ge-erteet)

* Als de uitgesproken afkorting op een ee-klank eindigt (zoals 'ceecee' en 'ertee', krijgen de verleden tijd en het voltooid deelwoord een d, net zoals: sleeën - sleede - gesleed.

Als een afkorting als woord wordt uitgesproken (app, pin) behandel je de afkorting als een ik-vorm en zijn er verder geen apostrofs nodig: appen, pinnen.